Humor 1

Humor 1

Al jaren werk ik als verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp afdeling. Een baan waar ik veel plezier aan beleef. De reden van deze vreugde is -uiteraard- niet altijd de zieke medemens maar wel van alles wat ik met collegea mee mag maken.

In het begin van mijn carrière op de SEH, werkte ik ook samen met niet medisch geschoolde mensen. Zij hielden zich bezig met administratieve ondersteuning, receptiewerkzaamheden of met telefonische activiteiten. Dat gaf wel eens verwarring of hilariteit omdat het aanmelden van patiënten net iets anders verwoord werd dan gebruikelijk. 

Zo stond er op een handgeschreven aanmelding dat er een patiënt kwam met kardinale klachten. Voor wat voor soort klachten zo’n kardinaal zorgt, is in ieder geval bij mij onbekend, maar na twee keer gelezen te hebben viel ‘het kwartje’. Het ging om een patiënt met cardiale klachten! De patient had last van zijn hart (het was geen gebroken hart en behoefde daarom niet gegipst te worden).

Een andere aanmelding gaf verwarring: “Er komt een patiënt met een intoxicatie met de auto”. Als Spoedeisende Hulp Vepleegkundige trek je dan de wenkbrauwen op. Intoxicaties zijn patiënten die een overdosis aan medicijnen of drugs hebben ingenomen. Ze staan bekend als patiënten met een auto-intoxicatie. Deze komen meestal met de ambulance. Maar “what’s in a name?”Ook medisch geschoolde collegae kunnen zich danig vergissen, maar dan gaat het meestal niet over medische terminologie. Een gepassioneerde verpleegkundige wilde in haar enthousiasme de medemens dienen tijdens hun narigheid. Ze wilde graag iets te drinken aanbieden en riep vol enthousiasme uit: “Ik doe nu een kontje roffie!”.

Een andere collega begeleidde vol empathie en medegevoel een “kersverse” weduwe. De weduwe vertelde dat ze blij was dat ze vorige week haar huwelijksfeest met haar zojuist overleden man had gevierd en dat ze veel lieve kinderen en kleinkinderen had. Mijn collega reageerde daarop met de woorden: “daar kunt u dan goed de kut uitprachten”. Op het moment dat zij dit zichzelf hoorde zeggen, sloeg ze de hand vol schaamte voor haar mond. Ze hoopte dat de grond onder haar open zou gaan en dat ze zo kon verdwijnen. De weduwe lachte door haar tranen heen en reageerde: “Ik weet wat u bedoelt”.

Ook patiënten en hun familie/vrienden kunnen voor lachwekkende momenten zorgen. Over enige weken zal ik dáár op inzoomen. De volgende keer zal ik een terugblik verzorgen over het symposium van 14 maart jl. Deze werd verzorgd door de ‘Werkgroep Educatieve Symposia’. Dit was het 27^e symposium met als thema: “Ischemie van top tot teen”.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.