In the beginning……
“In the beginning” gaat over “my beginning” in de wereld van de acute zorg.
Toen ik jaren geleden mocht kiezen welk beroep ik wou gaan beoefenen, had ik een eenvoudig dilemma. Óf broeder óf dokter, in ieder geval in een ziekenhuis. De tweede optie viel af omdat ik toentertijd niet bewust was van de capaciteit van mijn hersenen (en nu soms nog niet).
Als je een beetje provinciaal wordt opgevoed zoals ik, dan weet je amper dat er meer disciplines in een ziekenhuis zijn, zoals de afdeling Medische Beeldvormende Technieken. Nu we al jaren in het digitale tijdperk zitten is deze discipline door deze dimensie bijzonder veelzijdig ontwikkeld en 3D heeft zijn intrede gedaan. Vroeger heette die afdeling gewoon: “De Röntgen”. Kon ik opnieuw kiezen dan zou deze afdeling absoluut een optie zijn, naast die van “broeder” of “dokter”.
Maar nu even het volgende -en misschien ook wel interessanter- is de afdeling Spoedeisende Hulp. Daar werken, hoe kan het ook anders, Spoedeisende Hulp Verpleegkundigen. Het specialisme Spoedeisende Hulp is in Nederland nog maar een paar decennia oud. Dit in tegenstelling tot landen zoals Australië en de Verenigde Staten.
Toen ik twintig jaar geleden op de Spoedeisende Hulp begon te werken, heette dat helemaal nog niet zo. Ik kreeg een functie als verpleegkundige op het “Ongevallen Centrum”. Hier kwamen de patiënten met chirurgische- en of orthopedische problemen. Voor de internist kwamen de (auto)intoxicanten, waar we de maag bij leeg spoelden (let op: niet leeg pompen!) en voor de cardiologen de reanimaties van buitenaf (tegenwoordig wordt je alleen maar begrepen als je “out-of-hospital-reanimation” zegt).
De bemensing van de SEH bestond onder andere uit een chirurgisch assistent die net de schoolbanken had verlaten. Verder kon, zo mogelijk, beroep gedaan worden op een interne assistent, wanneer deze tijd had. Mocht er een patiënt komen met cardiale klachten, dan kwam de cardioloog als de patiënt was gearriveerd, vooral niet eerder. Je moest hem of haar dan wel gebeld hebben.
De verpleegkundige had de ongeschreven verantwoordelijkheid om de patiënt te koppelen aan het juiste specialisme. Meestal was dat niet een probleem, maar als er een patiënt met een “onwelwording” aangekomen was, dan was dat niet altijd zo eenvoudig. Was deze patiënt nu voor de Neuroloog, de Internist of de Cardioloog? De waardering van deze beslissing door de medisch specialist liet weleens op zich wachten of er kwam helemaal geen waardering. Nooit een bedankje en een complimentje met een opmerking, “wat fijn dat je mij hebt uitgekozen om deze patiënt te behandelen”.
In de loop der tijd nam het patiëntenaanbod en de patiëntenpopulaties toe. De longgeneeskunde ontdekte dat het handig was, om op de SEH de diagnostiek los te laten op de kortademige medemens. De uroloog was blij dat een volle blaas door de verpleegkundig “loodgieter” werd geleegd.
Door de combinatie van vraag, aanbod en logistiek ten behoeve van acute patiënten kon een Chirurgisch Ongevallen Centrum zich ontwikkelen tot een Spoed Eisende Hulp. De ontwikkelingen waren revolutionair. Een voorbeeld is dat de patiënten “in den beginne”, werden geregistreerd in een schriftje, heden ten dage is er een serieus “schipholbord” waar alle patiënten op staan die zijn “ingevlogen”.
Naast techniek en digitalisering heeft de kwaliteitcultus zijn intrede gedaan. Als onderdeel van kwaliteit staat veiligheid hoog in het vaandel. Patiënten worden “ingevlogen” en de coördinerend verpleegkundige is de “verkeersleider”. Veiligheid is een issue en dat is de overheid ook niet ontgaan. Zij lanceerde het Veiligheids Management Systeem in 2008.
De ervaringen op het gebied van veiligheid uit de luchtvaart neemt in toenemende mate zijn intrede in de ziekenhuizen.
Volgende keer -over twee weken- meer over één van hun veiligheidssystemen: Crew Resource Management.
Dinand Reiling
4 reacties op “In the beginning……”
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Mooi geschreven verhaal waarin de feiten uit het verleden en het heden goed kloppen. Het is een bijzonder beroep waarin vele facetten van het leven en de maatschappij (in de breedste zin van het woord) gezien worden.
Meneer Reiling ,
heel prachtig het verhaal erom heen .
gods zegen ,wendell de Graav
Mooi verhaal! Ben al benieuwd naar deel 2..
Leuk om te lezen Dinand!