Teen# (fractuur)
Ooit liep ik tijdens vakantie met blote voeten langs een zwembad. De omgeving was voor mij onbekend. Omdat ik om mij heen keek zag ik niet dat er op de vloer een opstaand marmeren rand was waar ik met mijn teen tegen stootte. Het gevolg was dat ik een gebroken teen aan de rechter voet had. Of te wel een dig.3# voet. (De cijfers corresponderen in volgorde met de tenen. De 1 is voor de duim of de grote teen, de 2 voor de wijsvinger of wijsteen enzo verder. Wel dient er hand of voet achter te staan. Dig. is de afkorting van digits hetgeen latijn is voor vinger.)
De diagnose gebroken teen kon ik zonder röntgenonderzoek stellen. Bij inspectie bleek dat de stand afwijkend was. Daarnaast was er een lichte zwelling en roodheid te zien in het kootje dat het dichts bij de voet zit. Bij duwen op de plaats ten hoogte van de breuk deed het uiteraard fors pijn en door te drukken op het topje richting de voet was het zeer pijnlijk. Dat heet afdrukpijn en dat was positief met een negatief gevoel. Daarbij kon ik ook niet meer comfortabel lopen. Ik had opeens een beperking in de loopfunctie.van een breuk kunnen zijn dolor (pijn), tumor (zwelling) rubor (roodheid) en functio laesa (functieverlies). Interessant om te vermelden is dat bij een ontsteking deze verschijnselen ook kunnen voorkomen. Een vijfde verschijnsel daarbij is calor (warmte).
Daar zat ik dan, op vakantie met een gebroken teen. Mij was altijd geleerd dat een gebroken teen geen reden is om een foto te maken. Het komt nog wel voor dat patiënten voor een foto worden ingestuurd, ook midden in de nacht. De reden waarom een foto niet nodig is omdat de behandeling toch niet anders wordt. Met uitzondering van de grote-, of dikke teen. Deze wordt behandeld met een immobiliserende spalk van gips of kunsstof.
Waar bestaat de behandeling uit? Dat bestaat uit pijnstilling, een dakpanpleister en een stevige schoen. De stevig schoen gaat het vooral om een stevige stugge zool. Het is namelijk pijnlijk om je voet af te wikkelen. De zool beperkt de beweging. Dat is ook de bedoeling want iedere beweging laat de breukeinden bewegen wat het signaal pijn afgeeft.
Omdat ik deze kennis paraat heb, heb ik deze ook toe gepast. Daarom heb ik keurig de teen gefixeerd aan de teen die er direct naast zat. Tussen de twee tenen een stukje gaas tegen het smetten en daarom heen de dakpanpleister. De dakpanpleister breng je als volgt aan. Je hangt een 5 tot 6-tal stroken smalle pleister klaar, je doet het gaasje tussen de tenen en dan teugel je één voor één de pleisters vanaf de basis van de teen naar de top. Hoe dit technisch moet is niet super belangrijk. Het gaat erom dat je de teen immobiliseert. Op die manier komt de teen weer op de juiste lengte en zal de pijn verminderen.
Het gebruik van bruine pleisters heeft de voorkeur. Echter deze zijn niet altijd te verkrijgen. Daarbij heb ik me laten vertellen dat er zink in de lijmlaag zit. Mensen met een zink allergie krijgen dan plaatselijke een uitslag. Degene die een zink allergie hebben kunnen vaak ook niet tegen goedkopere sierraden waar zink in is verwerkt.
Zelf heb ik het niet volgehouden met de dakpanpleister. Ik werd helemaal gek van de pijn. De pleister heb ik snel verwijderd. Mijn teen
is genezen maar ik heb het nog wel 2 maanden gevoeld. Door dat ik niet therapietrouw was door de pleister er af te halen is mijn teen wel een stukje korter geworden.
DMU
Overigens heb ik na 3 weken toch maar een foto laten maken. Het was niet nodig maar de röntgenlaborante kon ik overhalen om het te doen. De behandeling en de genezing zijn er niet door veranderd.
Zijn deze ervaringen en behandeling ook wat jullie kennen en wenselijk vinden? Graag je reactie!
Dinand Reiling
Geïnteresseerd in het boek SPOEDBROEDER wat in januari 2016 uitkomt? Stuur een mailtje met in de onderwerpregel “SPOEDBROEDER” naar dinand@dmu.care
Please like and share!
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Geef een reactie